शिवरायांनी स्वराज्य स्थापन केले म्हणजेच भूमीपुत्रांचे राज्य निर्माण केले. इथे स्वत्वाला महत्व होते. जसे राजाभिषेका वेळी महाराजांनी भाषा सुधारण्यासाठी राज्यव्यवहार कोष निर्माण केला अगदी तसेच राजांनी स्वराज्यासाठी नाणी बनवण्यास सांगितली.

हे चलन परकीय नाही तर स्वकीय असणार होते. ह्या आधी पातशाही होन, अशरफी इत्यादी मोगलांचे वा इतर बादशहांचे चलन स्वराज्यात चालायचे.

ह्याच गोष्टीवर शिवरायांना बंदी घालायची होती. हेन्री ऑक्सिंडन हा इंग्रज अधिकारी जेव्हा रायगडावर राजाभिषेकासाठी गेला होता तेव्हा तो इंग्रजांच्या काही मागण्या शिवरायांकडून पूर्ण करून घेणार होता.

औरंगाबाद मध्ये बीबी का मकबरा हा प्रसिद्ध महाल आहे. शहाजहान ने मुमताज साठी ताजमहाल बांधला तसाच औरंगजेबाने त्याच्या बेगम साठी बांधलेला हा बीबीका मकबरा औरंगाबाद मधील खुलताबाद मध्ये आहे. औरंगाबाद मध्ये ह्याच प्रमाणे भोसल्यांचा वाडा देखील आहे.

शहाजी महाराजांच्या वडिलांनी अर्थात मालोजी राजांनी बांधेलला हा वेरूळचा वाडा बघण्यासारखा आहे. भोसले पूर्वी वेरुळचेच होते त्यामुळे तसे वाडे आणि महाल इथे बघायला मिळतातच. देवगिरी किल्ल्यावर देखील रंग महाल, शिशमहाल इत्यादी महाल आहेत.

असा हा औरंगाबादचा इतिहास सर्व गोष्टींमध्ये परिपूर्ण ठरतो.

हळदी घाटात सुरू झालेली ही लढाई संपलेली नव्हती. आता स्वतः अकबर रणांगणी उतरला होता. त्याने मानसिंगसारखी चूक केली नाही.

त्याला केवळ हवे होते महाराणा प्रताप. त्यामुळे त्यांचा ठावठिकाणा लावणे गरजेचे होते. अकबराने सर्वप्रथम आजूबाजूचे प्रांत जिंकून घेतले.

नंतर आपल्या काही सैन्याच्या तुकड्या केल्या व महाराणा प्रतापांचा शोध सुरू झाला. महाराणा प्रताप डोंगराळ भागात गुप्तपणे राहत होते पण तिथे देखील त्यांनी भिल्ल समाजातील लोकांना हाती घेऊन फौज निर्माण करायला सुरुवात केली होती.

ह्या फौजेने अकबराच्या गुप्तहेरांना आणि सैन्याच्या तुकड्यांना यमसदनी धाडले. आता अकबराने आपला पवित्रा बदलला होता.

आपल्या सैन्याच्या तुकड्यांचे नेतृत्व करणाऱ्या कुतुबुद्दिन व भगवान दास ह्यांना अकबराने माघारी बोलावले आणि सर्वत्र नाकेबंदी केली. इतकी नाकेबंदी करून देखील महाराणा प्रताप काही अकबराच्या हाती लागले नाही.

नंतर मात्र महाराणा प्रतापांना हलाकीत दिवस काढावे लागले. त्यांनी अकबराला तहाचे पत्र पाठवले असे काही लोकांचे म्हणणे आहे पण त्याला कुठेही पुरावा नाही. मिळेल ते खाऊन राणा प्रतापांनी दिवस काढले. पण पुढे येणारा काळ विजयाचे संकेत देत होता.

हळदी घाटाचे युद्ध जरी अनुत्तरित राहिले तरी महाराणा प्रतापांनी ह्या मोगलांना उत्तर द्यायचेच होते. त्यांच्या एका विश्वासू माणसाने ‘भामाशाह’ने मोठी लूट महाराणा प्रतापांपुढे आणली होती. जवळपास २५ लाख रुपये आणि दोन हजार अश्रफी असा तो खजिना होता.

तो पगार म्हणून महाराणा प्रताप ह्यांनी रयतेला दिला आणि सात हजारचे सैन्य चाळीस हजाराच्या घरात गेले. पुढे देवीर ह्या ठिकाणी हळदी घाटाच्या लढाईचे उत्तर देण्याचे निश्चित झाले.

महाराणा प्रताप, त्यांच्या सोबत त्यांचा मुलगा, हाती असलेली चाळीस हजारची फौज आणि त्यांच्या जोडलीला भिल्ल समाजातील धनुर्धर लोक सारे मिळून देवीर वर तुटून पडले.

तिथे महाराणा प्रताप ह्यांच्या मुलाने सुलतान खान ह्या अकबराच्या मुख्य सरदाराला मारले व हे युद्ध राजपूत जिंकले. ह्यानंतर कित्येक वेळेस अकबराने आपले सैन्य मेवाडवर पाठवले पण हाती अपयशच आले. नंतर मात्र अकबराने स्वतःच्या बाजूने ह्या लढाईतून माघार घेतली होती.

अशा पद्धतीने हळदी घाटाच्या लढाईनंतर, अनुत्तरित राहणाऱ्या लढाईला महाराणा प्रताप ह्यांनी उत्तर देत आपले सैन्य पुन्हा नव्याने उभे केले आणि इतिहासात सोनेरी अक्षरांनी या युद्धाची नोंद झाली. अशा शूर पराक्रमी राजास मनाचा दंडवत!

शाहीर अमर शेख ह्यांनी महाराजांच्या आयुष्यावर पोवाडा लिहिला असला तरी इंग्रजांवर महाराजांनी केलेली स्वारी ह्यात अधिकच तीव्रतेने मांडली आहे.

आपल्या तरुणांना इंग्रज कसे होते हे ओळखता यावे असाच काही हेतू त्यांचा असावा. शिवरायांच्या जन्मापूर्वीचे वर्णन त्यांनी अत्यंत सुंदरपणे केलेले आहे. अमर शेख म्हणतात,

हे वर्णन शिवरायांच्या जन्मापूर्वीचे वातावरण स्पष्ट करते. सूर्यास्त झाल्यानंतर पुन्हा प्रकाश कसा आला अशी कल्पना करत शाहीर म्हणतात, हे मानवाला उमगलेच नाही. ते केवळ सह्याद्रीला माहिती होते म्हणून तो आनंदाने हसत होता.

चिमण्यांचा थवा कसा गात उठला असे म्हणत सकाळचे वातावरण अमर शेख निर्माण करतात आणि त्याचे उत्तर देताना म्हणतात की, तो प्रकाश सूर्याचा नव्हता, तो सूर्य नव्हताच मुळी ते तर शिवराय होते. त्यांच्याच शब्दात सांगायचे तर,

असे म्हणत हे इंग्रज शिवरायांना का डाकू म्हणतात त्याचे ही कारण अमर शेख पुढे सांगतात. ते म्हणतात, इंग्रजांनी शिवकाळात सुरतला पहिली वखार घातली होती.

तिथून त्यांनी दिल्लीवर नजर रोखली होती आणि ही हालचाल महाराजांच्या ध्यानी आली म्हणूनच राजांनी इंग्रजांना झोडपायचे ठरवले होते. अमर शेख म्हणतात,

हे शब्द लिहून जणू अमर शेख शिवरायांचे मनोदय स्पष्ट करतात. गुजराती लोकांना हात न लावता इंग्रज व मोगलांना झोडपा हा आदेश सांगतो की महाराजांनी सुरत लुटली पण गुजराती बांधवांना नाही लुटले.

अमर शेख ह्यांनी आपल्या शब्दांमधून त्याच काळात हे गैर समज दूर केले होते. इंग्रजांना असे झोडपल्यामुळेच त्यांनी आपला इतिहास चुकीचा सांगितला हे ह्यातून स्पष्ट होते. शाहीर अमर शेख नंतर शिवरायांच्या पूर्वजांचे वर्णन करतात आणि शहाजी राजांचे वर्णन करताना ते म्हणतात,

ह्यातून शिवरायांना स्वराज्य मंत्र देणारे शहाजी महाराज आहेत हेच अमर शेख सांगताय. शिवपूर्व काळातल्या महाराष्ट्राचे वर्णन करताना शाहीर म्हणतात की, जणू आई आणि मूल आडरानी अडकले आहे. त्यात जोराचा पाऊस व्हावा, वादळ सुटल्यामुळे जीव भयभीत व्हावा, तोच विजांचा कडकडाट व्हावा.

कुठून तरी वाघाच्या डरकाळीचा आवाज यावा आणि जीव फाटावा, वरून दगडांप्रमाणे गारांचा वर्षाव व्हावा, आश्रयासाठी एक गुहा दिसावी पण आत शिरताच डोंगर कोसळून खाली पडावा अशी काही अवस्था महाराष्ट्राची झाली होती. जी केवळ शिवरायांमुळे दूर झाली आणि महाराष्ट्र पुन्हा स्वतंत्र झाला.

शाहीर अमर शेख शिवरायांच्या मातापित्यांचे वर्णन करताना म्हणतात, जिजाऊंचे व शिवरायांचे कार्य गाताना ते म्हणतात,

महाराष्ट्राच्या इतिहासात शाहिरांचं मोलाचं योगदान आहे. त्यांनी जसं संयुक्त महाराष्ट्राच्या लढ्यात डफावरच्या थापेने ती आग पेरली तशीच शिवाजी महाराजांची कीर्ती सुद्धा जनमनात रुजवली.

शाहिरांच्या या कार्यामुळेच महाराजांचा लढा आजही कोणत्याही लढ्याला बळ देत असतो. शाहीर अमर शेखांना, त्यांच्या कलेला आणि अस्मिता, अभिमान जागृत करणाऱ्या त्यांच्या काव्याला आणि मनाचा मुजरा!

प्रत्येक माणसात नम्रता आणि आत्मविश्वास असणं गरजेचं आहे. या दोन गुणांच्या आधारावर माणूस आयुष्यात हवं ते साध्य करु शकतो इतकी ताकद या गुणांमध्ये आहे.

पण हे दोन्ही गुण सोबत बाळगणं आणि त्यांचं संतुलन राखणं मात्र अनेकांसाठी आव्हानासमान होऊन बसतं. ज्या माणसात आत्मविश्वास ओतप्रोत भरलेला असतो तो बऱ्याच अंशी स्वतःच्या प्रेमात असतो.

स्वतःला चांगलं समजताना अनेकदा त्याच्यातला नम्रपणा दूर होतो आणि अहंभाव जागृत होतो. मग त्याचं व्यक्तिमत्व कितीही प्रभावी असलं तरी त्याच्या अहंपणामुळे तो त्याचंच नुकसान करुन घेतो.

त्यामुळे नम्रता आणि आत्मविश्वासामधली बारीकशी रेष जपत या दोन्ही गुणांचं संतुलन राखणं आपल्याला समृद्ध करु शकतं.

२. जोखीम घ्या. “काय चूक होऊ शकते”, असा विचार न करता, “काय बरोबर होईल?” याचा विचार करा

जोखीम घेतल्याशिवाय आपण आयुष्यात काहीही उंच, मोठं असं करु शकत नाही. काही साध्य करायचं असेल, एखादी मोठी व्यक्ती म्हणून आपल्याला नाव कमवायचं असेल तर जोखीम घेतलीच पाहिजे.

अनेकदा जोखीम घेतली तर आपलं नुकसान होईल या विचाराने अनेकजण स्वतःचा कम्फर्ट झोनच सोडत नाही. त्याच त्या गोष्टी कम्फर्ट झोनमध्ये अडकून करत राहतात.

त्यातच आयुष्य संपून जातं. त्यामुळे जोखीम घ्यावी आणि कोणताही नकारात्मक विचार त्यामध्ये आणू नये. काय चूक होऊ शकतं यापेक्षा काय बरोबर होऊ शकतं याचा विचार करावा. सकारात्मक विचाराने घेतलेली जोखीम नक्कीच आपल्याला चांगल्या मार्गावर नेऊन पोहोचवेल.

३. आयुष्यात कृतज्ञतेची ठाम जागा असणं अतिशय गरजेचं आहे

प्रत्येक यशस्वी माणूस कृतज्ञतेचं महत्त्व आपल्याला सांगत असतो. कोणत्याही तक्रारीशिवाय, आनंदाने जगण्यासाठी कृतज्ञता व्यक्त करणं अतिशय गरजेचं आहे.

म्हणजे काय करायचं तर, आपल्याकडे जे – जे काही चांगलं आहे, त्या सगळ्याप्रती आभार मानायचे. जे नाही त्यामध्ये स्वतःला अडकवायचं नाही. चांगल्या गेलेल्या प्रत्येक दिवसाप्रती कृतज्ञतेची भावना मनात ठेवायची.

ही एक छोटीशी कृती आपल्याला मानसिकदृष्ट्याही आनंदी ठेवते आणि आयुष्यात समाधान आणते. अर्थात, या कृतीचं रुपांतर आपल्याला सवयीमध्ये करावं लागेल.

आयुष्यात कशालाही नावं ठेवण्याची सवयही कृतज्ञतेमुळे नाहीशी करता येईल आणि त्यामुळे आयुष्य निश्चितच समृद्ध होईल.

४. आवडत्या आणि नावडत्या भावनांमधील संतुलन

रोजच्या जगण्यात अनेक वेगवेगळ्या प्रकारचे अनुभव आपल्याला येत असतात. अनेक भावना आपल्या मनात निर्माण होत असतात. या कधी चांगल्या, आपल्याला आवडणाऱ्या असतात तर कधी आपल्याला नावडणाऱ्या असतात.

पण भावना आवडत्या असो वा नावडत्या असो, त्यांचं संतुलन आपल्याला राखता आलं पाहिजे. आवडत्या भावनांनी आपण हुरळून जाता कामा नये आणि नावडत्या भावनांनी सतत दुःखात अडकून पडताही कामा नये. त्याचं संतुलन आपल्याला राखता आलं तर आयुष्याची मजा कित्येक पटींनी वाढू शकेल.

५. स्वतःला आणि लोकांना माफ करायला शिका

माफ करणं, क्षमाशीलता हे गुण समृद्ध आयुष्यासाठी अतिशय महत्त्वाचे आहेत. या गुणांमुळे मानसिक शांतता, स्थैर्य राखणं आपल्याला सोपं जातं. कोणाशीही संबंध बिघडत नाही आणि बिघडले तर माफी मागून त्यात सुधारणाही आपल्याला करता येते.

याबरोबरच स्वतःकडून काही चूक झाली, स्वतःच्या अपेक्षा आपण पूर्ण करु शकलो नाही तर स्वतःला माफ करणंही आपल्याला जमलं पाहिजे. स्वतःला दोष देणं हे सगळ्यात त्रासदायक ठरु शकतं याची जाणीव ठेवून आपण स्वतःलाही माफ करण्यास शिकलं पाहिजे.

या पाचही गोष्टी माणूस म्हणून आपल्याला समृद्ध करण्यासाठी अतिशय महत्त्वाच्या आहेत. कुठेही वाहवत न जाता, गरज असेल तिथे माघार घेत, आत्मविश्वासाची ताकद वापरत आयुष्य आपण जगलो तर त्याचा आनंद कितीतरी पटींनी जास्त असेल. अशा समृद्ध आयुष्यासासाठी या पाच गोष्टी आपण फॉलो केल्याच पाहिजेत.

मोटारसायकल किंवा स्कूटर चालवताना हेल्मेट घातलं मग आता काही काळजी नाही असं न म्हणता हेल्मेटची स्ट्रीप लावलेली असणं आवश्यक आहे. ते केलं नसेल तर नियम मोटार वाहन अधिनियम १९४ ड नुसार तुम्हाला १००० रुपयांचा दंड भरावा लागू शकतो.

त्याचबरोबर हेल्मेटही मान्यताप्राप्त म्हणजे बीआयएस मार्क नसलेले हेल्मेट घातले असेल तर याच नियमानुसार तुम्हाला १००० रुपयांचा दंड होऊ शकतो. अशा प्रकारे नियमाचे पालन न केल्यास याच नियमांतर्गत तुम्हाला २००० हजार रुपयांचा दंड होऊ शकतो.

◆ जास्त वजन असेल तर –

नवीन मोटार वाहन कायद्यानुसार तुमच्या वाहनात मर्यादेपेक्षा जास्त वजन भरलं असेल तर तुम्हाला २० हजार रु. इतका दंड होऊ शकतो.

शिवाय मर्यादेच्या बाहेर जितकं वजन जास्त असेल तितकं प्रति टन २००० हजार रुपये दंड देखील द्यावा लागेल. यापूर्वी देखील जास्त वजन वाहून नेणाऱ्या वाहनांवर कारवाई करण्यात आली आहे.

◆ आपत्कालीन वाहनांना वाट दिली नाहीतर –

आपत्कालीन परिस्थितीत म्हणजेच इमर्जन्सीमध्ये जेव्हा रस्ता मोकळा करण्यासाठी ॲम्ब्युलन्ससारखी वाहनं हॉर्न वाजवत राहतात, तेव्हा या वाहनांना जाण्यासाठी बाकी वाहनांनी रस्ता रिकामा करून द्यायला हवा.

अग्निशमन दलाच्या गाड्या, अ‍ॅम्ब्युलन्स अशी वाहने आपत्कालीन वाहने समजली जातात. हा आता नियम बनला आहे. आपत्कालीन वाहनाला ओव्हरटेक करू दिलं नाही तर संबंधित वाहनचालकाकडून चलान कापले जाईल व दंड आकारणी करण्यात येईल.

◆ दंडाच्या रकमेत वाढ

स्वतःच्या जीवावर उदार होऊन अतिशय वेगवानपणे वाहने चालवून अन्य लोकांचा जीव धोक्यात घालणारे अनेकजण असतात.

जोरदारपणे वाहन चालवणे किंवा इतर कोणत्याही प्रकारे वाहतुकीचे नियम मोडल्याबद्दल यापूर्वी नाममात्र दंडाची रक्कम भरायला लागत होती. परंतु आता या दंडाच्या रकमेत चांगलीच वाढ करण्यात आली आहे.

वाहन चालवताना मोबाईलवर बोलताना आढळल्यास दुचाकी चालकांना एक हजार रुपये दंड, तर चारचाकी वाहनचालकांना दोन हजार रुपये दंड आकारला जाईल.

अशा प्रकारचा गुन्हा तीन वर्षांच्या आत दुसऱ्यांदा किंवा त्यानंतरही गुन्हा घडल्यास प्रत्येक गुन्ह्यासाठी दहा हजार रुपये दंड आकारण्याची तरतूद या कायद्यात करण्यात आली आहे.

◆ विनापरवाना वाहन चालवत असाल तर –

नवीन नियमानुसार विनापरवाना वाहन चालवणाऱ्या चालकांकडून पाच हजार रुपये दंड आकारण्यात येणार आहे. बेफिकीरपणे वाहन चालवल्यास दुचाकी, चार चाकी व्यतिरिक्त अन्य वाहनांच्या चालकांना चार हजार रुपये दंड आकारण्याबद्दलची तरतूद कायद्यानुसार करण्यात आली आहे.

वाहन चालवण्याचे नियम नागरिकांनी सुरक्षित रहावे यासाठी बनवलेलेअसतात. या नियमांचं दंडाच्या भीतीपेक्षाही जीवाच्या भीतीने पालन केलं जावं, असं मला वाटतं. कारण, आपला जीव अमुल्य आहे आणि कोणीतरी नेहमीच तुमची घरी वाट पहात असणार आहे, हे विसरू नका.

एलआयसी एजंट ही अशी व्यक्ती आहे जी लोकांना त्यांच्या कुटुंबाचे संरक्षण, मृत्यू, अपंगत्व आणि कुटुंब प्रमुखाच्या निवृत्तीनंतरच्या अनपेक्षित घटनांपासून संरक्षण करण्यासाठी जीवन विमा योजनेवर सल्ला देते. हे एक महान कार्य आहे हे प्रथम लक्षात घ्यावे.

जे लोक बेरोजगार आहेत त्यांच्यासाठी एलआयसी एजंट म्हणून काम करणे हे करियरच्या दृष्टीने मोठे व्यासपीठ आहे. त्यांना कायम स्वरुपी रोजगार मिळतो.

तुमचे शिक्षण जरी दहावी पर्यंतचे असेल तरी तुम्ही एलआयसीमध्ये काम करून तुमचे सर्व स्वप्न साकारू शकता.

एलआयसी मध्ये तुम्ही महिना ५० हजारांहून अधिक कमवू शकता. पहिल्या प्रीमियममध्ये ३५ टक्के कमीशन तुम्हाला मिळू शकते.

पॉलिसींच्या कमीशनवर विनाव्याज तुम्हाला सण, दुचाकी, चारचाकी घेण्यासाठी, सब्सिडी तसेच पूरस्थिती, दुष्काळ यासारख्या स्थितीत कर्ज मिळू शकते.

कार्यालय भत्ता, प्रवास भत्ता, स्टेशनरी, डायरी, कॅलेंडर, व्हिझिटींग कार्ड, लेटर पॅड अशा अनेक सुविधा मिळतात.

एजंट कधीही सेवानिवृत्त होत नाहीत. तुम्ही आजीवन कमीशन मिळवू शकता. तसेच निवृत्तीवेतनही लागू होते.

तुम्ही लाखो लोकांचे भविष्य सुरक्षित करता. तसेच पॉलिसींच्या विक्रीमार्फत तुम्ही वेगवेगळ्या क्लबचे सदस्यही होता.

आजच्या धकाधकीच्या जीवनात एका पगारावर घर भागत नाही किंवा तुमच्या मूळ स्वप्नाकडे धावताना पैशाची चणचण भासते अशा वेळी हा जॉब तुम्ही पार्टटाईम म्हणून सुद्धा स्वीकारू शकता. या कामाची विशेषता म्हणजे बाकीची कामे सांभाळून करता येतो.

विशेष म्हणजे महिलासुद्धा हे काम करू शकतात. आता तर अर्धे काम ऑनलाईन झाल्यामुळे महिलांसाठी करियर म्हणून यात खूप सुरक्षितता आहे.

एलआयसी एजंट बनण्यासाठी काही अटी:

१) एलआयसी एजंट बनण्यासाठी व्यक्तीचे वय अठरा वर्ष पूर्ण असावे.

२) व्यक्तीने किमान १० वी उत्तीर्ण असावे.

३) स्वतःचे सहा फोटो, आधार कार्ड, पॅन कार्ड, मतदान कार्ड, दहावी उत्तीर्ण मार्क्सशीट सोबत असावे.

एलआयसी एजंट बनण्यासाठी एलआयसीच्या संकेतस्थळावर जाऊन किंवा नजीकच्या एलआयसी शाखेवर भेट देऊन तुम्ही अर्ज करू शकता.

अर्ज केल्यानंतर ५० तास तुम्हाला काही गोष्टी शिकवून त्यावर ५० गुणांची परीक्षा घेतली जाते त्यात १७ गुण मिळवले की, तुम्ही एलआयसी एजंट बनला आहात असे समजा.

 आजच्या काळात एलआयसी एजंटकडे हवी असणारी मुख्य गोष्ट:

१) एलआयसी एजंट म्हणून सुरुवात:

कोणत्याही गोष्टीची सुरुवात ही लहानच असते. त्यामुळे सुरुवातीला इन्शुरन्स पॉलिसी विकत घेण्यासाठी जर ग्राहक मिळत नसतील तर तुम्हाला गरजू व्यक्तींची भेट घ्यावी लागेल, त्यांना पॉलिसीचे महत्त्व समजावून सांगावे लागेल.

२) कष्ट करण्याची तयारी पाहिजेच:

क्षेत्र कोणतेही असो, कष्टाला पर्याय नाही हेच खरे आहे. एलआयसी एजंट हे क्षेत्र असेच आहे. एलआयसी विश्वातील मोठे नाव म्हणजे भारत पारेख. आज ते करोडो रुपये जरी कमवत असतील तरी त्यांची सुरुवात ही शून्यातून झाली होती.

गरजू व्यक्तींचे घरे किंवा मृत व्यक्तीचे घर कळावे म्हणून प्रसंगी ते स्मशान भूमीवरही थांबले. कष्ट घेतल्यास या क्षेत्रात पैसा ही पैसा होगा, हे नक्की.

३) आजच्या काळात तंत्रज्ञानाचा वापर महत्त्वाचा:

आज एलआयसी सोबत इतर विमा कंपन्यांचे कामकाज जास्त करून ऑनलाईन झाले आहे. ग्राहक ऑनलाईन विम्याचे हफ्ते भरू शकतात. त्यामुळे एजंट लोकांचे काम पुष्कळ प्रमाणात कमी झाले आहे.

परंतु पॉलिसी काढण्यासाठी ग्राहकांना एजंटची भेट घ्यावीच लागते. ग्राहकांच्या मनात अनेक प्रश्न असतात त्यांचे निरसन एजंट लोकच करतात. परंतु आजच्या काळात जगा सोबत चालण्यासाठी एजंट लोकांनी तंत्रज्ञानातील नवनवीन गोष्टी जरूर शिकाव्या.

४) लोकांची नाडी ओळखा:

या क्षेत्रात झपाट्याने प्रगती करण्यासाठी जीभेचा गोडवा आणि चांगली सेवा या दोन बाबी खूप महत्त्वाच्या आहेत.

पॉलिसी विकण्यासाठी ते क्लायंटसमोर घरोघरी बोलताना तेथील बोली भाषेचा वापर, त्यांच्या वाढदिवसाला, सणावाराला शुभेच्छा देणे, अशा रीतीने तुम्ही त्यांच्याशी सतत संपर्कात राहून विश्वासाचं नाते निर्माण करू शकता..

काय असतात एलआयसी एजंटचे कामे?

१) इन्शुरन्स प्लॅन जाणून घेणे.

२) इन्शुरन्स प्लॅन विकणे.

३) सर्व आवश्यक कागदपत्रे विमेदाराकडे पोहचवणे.

४) प्रत्येक विम्याचा हफ्ता एलआयसी शाखेत जमा करणे:

५) ग्राहकाला विविध सेवा पुरवणे.

६) तसेच कंपनीच्या नियमातील वर्षभराचे दिलेले टार्गेट पूर्ण करणे.

७)एखाद्या ग्राहकाच्या पॉलिसीचा काळ पूर्ण झाल्यावर त्याला त्याची रक्कम पुरवणे तसेच कागदपत्र प्रकिया करावी लागते.

कसा मिळतो एलआयसी एजंटना पैसा?

याचे गणित तुम्ही किती पॉलिसी विकता यावर अवलंबून आहे. इन्शुरन्स पॉलिसी विकल्यावर अंदाजे तीस ते पस्तीस टक्के कमिशन विमा एजंटला मिळत असते.

एखाद्या क्लाएंटने तुमच्या कडून पाच लाखाची इन्शुरन्स पॉलिसी विकत घेतल्यास तुम्हाला त्याच्या प्रत्येक विमा हफ्ता भरण्यामागे कमिशन मिळते. त्यामुळे जितक्या जास्त पॉलिसी तितका अधिक नफा हेच यशाचे सूत्र आहे.

तेव्हा आशा आहे “एलआयसी एजंट” होण्यापूर्वी या क्षेत्राची लेखातून मिळालेली माहिती तुम्हाला आवडली असेलच. अशा अजून कोणत्या विषयावर तुम्हाला जाणून घ्यायला आवडेल हे नक्की कळवा.

आमच्या शेजारी राहणाऱ्या चार वर्षाच्या शांभवीच्या आईचे वडील कोरोना काळात गेले. नातीचे आजोबांवर खूप प्रेम होते.

ते गेल्यावर, शांभवीला “तिचे आजोबा उपचारासाठी गावी गेले आहेत आणि ते लवकरच परत येतील” असे सांगण्यात आले. अशा प्रकारे काळजी आणि कुतूहलाने भरलेल्या शांभवीचे समाधान करण्यात आले.

खरं तर लहान मुलांना मृत्यू काय असतो हे तितकेसे माहीत नसते त्यांना प्रेम, काळजी, सुरक्षितता या गोष्टी समजलेल्या असतात.

एखाद्याचा मृत्यू होणे, अपघात होणे, घरातील पाळीव प्राणी सोडून जाणे अशा गोष्टी लहान मुलांसाठी विचलित करणाऱ्या असतात. त्यामुळे अनेकदा त्यांच्याशी खोटं बोलून वेळ निभावून नेण्याचा प्रयत्न केला जातो.

परंतु मुलं मोठे झाल्यावर त्यांना समजेल अशा पद्धतीने परिस्थिती सांगावीच लागते. त्यामुळे मुलं अगदीच लहान असेल तर वेळ निभावून नेलेली बरी पण मुलं जर नऊ दहा वर्षांचे असेल तर त्याला तुम्ही सांगा की माणूस मरू शकतो. त्यांना सोडून पण आनंदाने जगायचं असते.

सकारात्मक वातावरण निर्माण करा:

घरातील एखादा व्यक्ती गेल्यानंतर त्या व्यक्तीबद्दल अनेक जण तो कसा मेला, मरताना त्याला किती त्रास झाला अशा नकारात्मक गोष्टी बद्दल जास्त बोलतात. तसे न करता त्या व्यक्तींच्या आयुष्यातील चांगल्या आठवणींबद्दल बोलल्यास लहान मुलांपुढे सकारात्मक वातावरण तयार होते.

घरातील एखादी व्यक्ती गेल्यानंतर लहान मुलांच्या विश्वात एक पोकळी तयार होते. आता आजोबा गेले मला सायकलवर कोण फिरवणार, माझ्यासोबत कोण खेळणार असे विविध प्रश्न मुलांना पडतात तेव्हा वडिलांनी,

घरातल्या वयाने मोठ्या व्यक्तीने मी तुझ्या सोबत खेळतो, मी तुला बागेत घेऊन जाईल असा दिलासा देणे खूप महत्त्वाचे असते. घरातील इतर सदस्य सुद्धा खूप महत्त्वाचे आहेत ही जाणीव करून दिली की मुलांचे मन आपसूक हलके होते.

लहान मुलांशी गंभीर गोष्टीविषयी बोलताना ही दक्षता घ्या:

लहान मुलांना पाळीव प्राणी खूप प्रिय असतात. त्यामुळे घरातील पाळीव प्राण्यांचा मृत्यू झाल्यास ते रडून रडून घर डोक्यावर घेतात. अशावेळी त्यांच्या भावनेकडे दुर्लक्ष न करता त्यांच्याशी संवाद साधा. आपण दुसरा असाच एक पाळीव प्राणी आणुया असा दिलासा द्या.

तुम्ही दुःखी झालात तर एकट्यात जाऊन रडू नका. दुःख होणे, रडू येणे हे खूप साहजिक आहे हे मुलांना कळू द्या. यामुळे मुलेसुद्धा भावना व्यक्त करायला शिकतील.

एखादी व्यक्ती आपल्याला सोडून गेली तर आपण तिच्या आठवणी सांगू शकतो, त्या व्यक्तीबद्दल मनमुराद बोलू शकतो या गोष्टीची जाणीव मुलांना होऊ द्या. व्यक्ती गेली तरी आनंदी राहण्यात काहीच वाईट नाही हे त्यांना सांगा.

घरातील व्यक्तीला मोठा आजार जडला असेल अथवा अपघात झाला असेल तेव्हा काय करावे?

लहान मुलांचे मने खूप संवेदनशील असतात. प्रत्येक गोष्टीबद्दल ते बारीक विचार करत असतात. इतरांबद्दल त्यांना नेहमी चिंता आणि काळजी असते.

आजोबा आजारी म्हंटल्यावर ते निरागस मुल त्यांच्याकडे जाणारच तेव्हा त्यांना हे समजावून सांगणे खूप आवश्यक आहे की आजोबांना आजार झाला आहे, तू त्यांच्या जवळ गेलीस तर तू सुद्धा आजारी पडशील.

घरातील अन्य कोणी व्यक्ती आजारी असेल तर मुलांना त्याविषयीची माहिती द्या. मुले याबाबतीत खूप संवेदनशील असतात.

एखाद्याचा अपघात झाल्यास किंवा अन्य गंभीर घटना घडल्यास काहीच घडलेले नाही असे वागू नका. अशा वागण्याने मुले आणखी जास्त विचार करतात.

मृत्यूला धार्मिक वा काल्पनिक गोष्टींशी जोडा:

आपल्या इथे व्यक्ती वारला की देवा घरी गेला अस आपण म्हणतो किंवा आकाशात बघ, ते तारा बनलेले तुझे आजोबा आहेत अस म्हणणे मुलांच्या भाबड्या मनाला सुरक्षितपणा मानसिक दिलासा देण्याची भावना असते आणि त्याने मुले सुखावतात.

मृत्यूला दैवी गोष्टीशी जोडल्यास मनाला आधार आणि शांती लाभते. चांगली माणसे देवाला प्रिय असतात त्यामुळे तुझ्या बाबांना देवाने बोलवले असे म्हणल्यास मुलांना आत्मिक समाधान मिळते.

तेव्हा मुलांना अशा गंभीर गोष्टी सांगताना थोडी खबरदारी नक्की घ्या. फुलांना कुरवाळल्यास ते सुद्धा सुंदर दिसतात तसे मुलांना प्रेमाने सर्व सांगून शंका निरसन केल्यास ते सुद्धा सर्व समजून घेतात.